Jan Versteegh is naast presentator van De Bondgenoten ook columnist namens de LINDA. Deze keer schreef hij over een begrafenis die hij woensdagochtend had; van zijn Tante Jannie. En dat is hem behoorlijk zwaar gevallen, erkent hij openhartig.
‘Nu huilde ik ook omdat ik zelf verdrietig was’
“De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen held ben in begrafenissen. Ik zou nog naar de uitvaart van de zus van de postbode kunnen gaan en zelfs daar moet ik huilen. (…) Maar nu was het anders. Nu huilde ik ook omdat ik zelf verdrietig was. Vandaag was de uitvaart mijn Tante Jannie. Ze was niet mijn tante vanwege een familieband, maar mijn peettante, wat ze geworden was omdat ze één van de beste vriendinnen van mijn moeder was”, opent Versteegh.
Angstig richting overlijden eigen moeder
“Terwijl haar kinderen beiden een prachtige speech over haar gaven die de hele zaal tot tranen roerde, daalde op mij het besef neer dat de kans dat ik zelf binnen nu en een aantal jaar aan de kist van een van mijn ouders sta groot is. Ik pak de hand van mijn moeder, die naast me zit, en knijp er zacht in. Zittend in deze kerk vraag ik me af wat ik zou moeten zeggen, mocht het ooit haar tijd zijn.” Versteegh besluit: “Bij het uitdragen van de kist staan mama en ik allebei met een papieren zakdoek de tranen van onze wangen te vegen. Ik huilde om het verlies van mijn peettante, voor haar geliefden en ik huilde om de wetenschap wat er in de toekomst nog gaat komen.” De gehele column lees je hier.
➡ Wil jij nou niets missen over De Bondgenoten? Volg dan De Bondgenoten Facebookgroep!
Jan is overigens ook op de buis als presentator van Muscles & Brains:
