In De Volkskrant schreef columnist Alex Mazereeuw deze week een stuk over Een Jaar van je Leven. De journalist van dienst zappt af en toe naar de langstlopende spelshow van Nederland, maar is niet bepaald onder de indruk geraakt van het programma.
‘Wie kijkt naar dit dodelijk saaie programma?’
Zo ‘schieten er tijdens het kijken veel vragen door zijn hoofd’. “Wat heeft de deelnemers bezield om hun sabbatical te vieren in de meest sfeerloze loods uit de tv-geschiedenis? Waar zijn de ouders? En wat gaat er mis in de kijkcijferberekeningen, die beweren dat er dagelijks toch een paar honderdduizend mensen inschakelen? Want als er íéts opvalt, is het toch vooral hoe dodelijk saai het programma is.”
‘Laten verhongeren is nog net een brug te ver’
“Het blijkt nu eenmaal niet heel spannend om een jaar lang te kijken naar mensen die zichzelf vrijwillig laten opsluiten voor wat geld en aandacht”, constateert Mazereeuw, die verder noteert dat er ’toch altijd wel genoeg geld beschikbaar is voor voldoende eten’. “De gevangenen laten verhongeren, is zelfs voor de SBS-leiding toch een brug te ver.”
‘Programmamakers hier zijn toch vooral sadistische machthebbers’
“Maar verder zijn de programmamakers hier toch vooral sadistische machthebbers in een dictatuur van de verveling, waarbij de onderdanen voor een hoop grijpstuivers een jaar lang ronddwalen in het grote niets”, aldus de columnist tot slot. Lees zijn volledige betoog hier.
➡ Niets missen van Een Jaar van je Leven? Volg deze gezellige Facebook-groep!
